Een week in Rome

Rome stond altijd al op ons gezamenlijk lijstje. Mijn vriend en ik zijn allebei al eens in Rome geweest, met school/studie. Maar nooit privé, en ook nooit samen. Toch zagen we allebei onze reizen naar Rome als één van de meest interessante plekken die we ooit gezien hebben. En dus besloten we om samen naar deze prachtige stad af te reizen. Want wat is er beter dan zon, oude kunst, een mooie taal en de Italiaanse keuken? Vorige week was het eindelijk zover!

We besloten onze tijd te nemen en waren in totaal 8 dagen in de hoofdstad van Italië. We overnachtten in een heel centraal hotel in de stad - tussen de Spaanse Trappen en de Trevifontein in. Dichterbij alle trekpleisters kon eigenlijk niet, bijna alles was op loopafstand. Hierdoor hebben we bijvoorbeeld meermaals de Trevifontein, Spaanse Trappen en het Pantheon mogen aanschouwen - overdag én in het donker.

Maar het bleef niet alleen bij die mooie plekken natuurlijk. We hadden opzettelijk een ruime week geboekt voor de stad. Zo konden we een lijst met activiteiten/bezienswaardigheden langs, terwijl we ook tijd over hielden voor luieren op terrasjes.

Mooie plekken die we bezocht hebben tijdens deze reis zijn o.a.:

• Spaanse Trappen
• Trevifontein
• Pantheon
• Colosseum
  
  

Ook bezochten we:

• Villa Borghese
• Piazza del Popolo
• Tempel van Hadrianus
• Forum Romanum
  
  

En natuurlijk konden deze locaties ook niet ontbreken:

• Piazza Navona
• Vittoriano (monument van Victor Emmanuel II)
• Vaticaanse musea (Vaticaanstad)
• St. Pieterbasiliek (Vaticaanstad)
  
  

En ook deze plekken bekeken we:

• Thermen van Caracalla
• Circus Maximus
• Engelenburcht
  
  

We deden eigenlijk alles te voet, maar voor deze plekken pakten we toch de metro het centrum uit:

• Via Appia
• Ostia Antica

En... we bezochten natuurlijk héél veel kerken! In Rome vind je op elke hoek van de straat wel een prachtige kerk (er zijn er honderden te vinden!). En pfoe, wat zijn die stuk voor stuk mooi versierd!

Ik zou zo weer teruggaan, in a heartbeat! Wat houd ik ontzettend van Italië!

Alle liefs,
Lisa

Read More

Back in town! ❤

Hallo daar!

Twee blog artikeltjes geleden bracht ik je op de hoogte van het feit dat ik verhuisd was. Niet langer was ik Voorn in Hoorn, maar wel zou ik altijd Voorn uít Hoorn blijven, zo deelde ik op mijn hoekje van het internet. Ik verhuisde met mijn ouders mee naar een dorp in de buurt van Hoorn, en liet zo mijn jeugd-thuis achter.

Nu, vier en een halve maand later, heb ik een wellicht verrassend bericht. Of niet, als je het al van ons gehoord hebt in real life! Deze keer verlaat ik niet mijn jeugd-thuis. Maar wel mijn ouderlijk huis! Ik ben namelijk terug naar Hoorn. Ja ja, het is een feit, ik ben toch weer een Voorn uit én in Hoorn. Ik had niet verwacht dat het zó snel zou gaan allemaal, en dat ik hier een plekje zou vinden. Een eigen plekje. Maar dat is wel gebeurd. Een appartementje in de binnenstad van Hoorn. Waar ik niet alleen zal wonen, maar samen met mijn lief.

Bizar om te bedenken, maar in de afgelopen 4 jaar heb ik overigens ook best wel veel verschillende plekken gehad die ik 'thuis' noemde... Ik ben best wel vaak verhuisd sinds 2017: Hoorn-Leeds-Hoorn-Nijmegen-Hoorn-Zwaagdijk-Hoorn. Crazy!

Deze verhuizing, specifically, is nog zoveel specialer dan ik in woorden kan beschrijven. Laat ik het er dan maar bij houden dat het simpelweg heel speciaal is. Niet alleen is het de verhuizing die betekent dat ik officieel mijn ouderlijk huis achter me laat (ik zal immers niet meer terugkeren, zo is het plan). Het is ook een grote, maar oh zo mooie stap, en een waar ik klaar voor ben. Een mijlpaal, een sprong en een avontuur. Ik ben zo enorm benieuwd en bovenal excited voor de toekomst! Ik kan het wel van de daken schreeuwen! (Ware het niet voor mijn hoogtevrees, ha!)

Nou, dat was het eventjes voor nu. Ik ga weer terug naar schoonmaken en uitpakken en in elkaar schroeven en all that good stuff.

Wie komt er binnenkort gezellig langs voor een housewarming? You know where to find me... or, well, us. ❤

Liefs,
Lisa

Read More

Vaarwel, jeugd-thuis.

Vaarwel, thuis. Vaarwel, jeugd.

Een laatste keer kijk ik rond in het huis dat twintig jaar mijn thuis vormde. Bijna twintig van de drieëntwintig jaren van mijn leven woonde ik hier. Ik stapte hier in de straat voor het eerst op mijn fietsje en leerde er skeeleren en rolschaatsen. Ik heb nog zitten spelen in 'de zandbak' die de fundering van het huis zou vormen. Hier speelden we het grote sinterklaas bordspel op Pakjesavond met de familie. Hier zocht ik naar paaseitjes in de tuin. Hier groeide ik op samen met mijn broer en de (over de jaren heen verspreid) vier honden met wie ik dagelijks heb geknuffeld - Basil, Juul en onze huidige lieverds Binq en Bolleke. En, niet te vergeten, ons konijn Hasie, dat ook 9 jaar in ons leven was en zijn hele leventje dit huis kende als zijn thuis. De honden zijn al weken onrustig door de chaos in huis. En eerlijk is eerlijk, voor mij is het eigenlijk niet heel veel anders geweest. De laatste paar weken, als niet maanden, hebben voornamelijk bestaan uit onrust.

Twintig jaar heb ik hier gewoond, heb ik hier geleefd. Ik heb er tranen gelaten, zitten schaterlachen, zitten mopperen op de wereld. Twintig jaar aan herinneringen. Aan jeugd, aan nostalgie. En op dit moment, terwijl ik een laatste keer in het huis sta, word ik er een beetje emotioneel van. Er vormt een brok in mijn keel. Het voelt als afscheid nemen van mijn jeugd, en of ik daar echt volledig klaar voor ben, dat weet ik niet. Maar het is niet anders. Het zal toch moeten. En dus slik ik de emotie weg en tover een glimlach tevoorschijn. Want wat heb ik hier prachtige herinneringen gemaakt. Een hele fijne jeugd gehad. Dit was mijn veilige haven, en ik zal het daarom altijd koesteren, altijd bij me blijven dragen.

Het is geheel anders dan toen ik naar Leeds verhuisde. Of naar Nijmegen. Toen wist ik namelijk dat ik terug zou komen in mijn ouderlijk huis. Dat ik terug zou keren naar Hoorn. Al was het maar voor een koffiebezoek of een weekendje. Nu verhuis ik toch nog even mee met mijn ouders, for the time being. Naar een West-Fries dorp. Om de hoek, dat wel. Maar het is toch anders. Het is niet stedelijk meer, maar 'op het platteland'. Geen woonwijk meer, dat wordt ingeruild voor natuur ten overvloede.

Ja, en daar sta ik dan in de gang van het huis dat twintig jaar mijn thuis vormde, en kijk ik een laatste keer nog even de ruimte in. Ik glimlach tevreden, draai me om, en laat de deur in het slot vallen.

Vaarwel, jeugd. Vaarwel, thuis. Vaarwel, jeugd-thuis.

Deze Voorn verlaat voor nu het mooie Hoorn: ik ben geen Horinees meer. Maar je weet wat ze zeggen: you can take the girl out of Hoorn, but you can't take Hoorn out of the girl. Hoewel ik nu dan geen Voorn ín Hoorn meer ben, zal ik altijd een Voorn uít Hoorn blijven.

Alle liefs,
Lisa

Read More